طراحی بهینه اتصال نازلهای بزرگ مخزن تحت فشار با روشهای عصبی- ژنتیک

براساس استانداردهای پذیرفته شده در صنعت مخازن تحت فشار استحکام اتصال نازلهای بسیار بزرگ به مخزن با کمک معیارهای ویژه ای که متضمن مقاومت مکانیکی مجموعه تحت شرایط مختلف کاری می باشند، ارزیابی می گردد. این معیارها تنش های موجود و یا ترکیب آنها در محل اتصال را با مقادیر مجازی که در استانداردهای مربوطه تعریف شده اند، مورد مقایسه قرار داده و در صورت برآورده شدن قیدهای مذکور ، مقاومت مکانیکی مجموعه مخزن و نازل را تضمین می کنند. با در نظرگرفتن مسائل اقتصادی ، طراحان مخازن تحت فشار می کوشند تا در عین ارضا معیارهای فوق، وزن مجموعه مورد طراحی را به حداقل برسانند. از آنجا که وزن مجموعه مخزن و نازل مستقیما تابع ضخامت ورقهای شکل دهنده آنهاست، مسئله فوق به عنوان یک مسئله کمینه سازی مفید در نظر گرفته می شود که در آن ، ضخامت مخزن و نازل به عنوان متغیر مستقل در نظر گرفته می شوند و وزن کل مجموعه و معیارهای تنشی به ترتیب تابع هدف و قیدهای مسئله را تشکیل می دهند.به دلیل پیچیدگی و نایکنواختی توزیع تنش در محل اتصال نازل های بسیار بزرگ به مخزن ، محاسبه تنشهای مذکور و در نتیجه بررسی قیدهای این مسئله کمینه سازی به روش تحلیلی مقدور نیست به همین دلیل ، روالی برای طراحی اینگونه نازلهای بزرگ ارائه نشده است.برای این منظور ناگزیر از روشهای عددی و بویژه روش اجزا محدود استفاده می گردد . از سوی یگر به دلیل حجم بالای محاسبات انجام شده در این روشها و زمان و هزینه زیادی که برای آنها صرف می شود ، استفاده از آنها در الگوریتم های بهینه سازی که نیازمند تکرار محاسبات به دفعات زیاد هستند ، عملا امکان پذیر نیست . به همین دلیل است که در حال حاضر تعیین ضخامت بهینه ورقهای مخزن و نازل عمدتا به صورت تجربی و نه چندان بهینه انجام می گیرد.